Na świecie jest wiele karabinów, jedne są lepsze inne gorsze, jedne nowoczesne inne przestarzałe. Takie które strzelają bardzo precyzyjnie i takie które przeznaczone są do walki tylko na krótkim dystansie.

Ale przede mną leży mój karabin.

Jest on najlepszy spośród wszystkich które mam. Jest najlepszy, dlatego bo jest mój.

Wybrałem ten karabin. Jest moim przyjacielem, jedynym który zawsze pozostanie mi wierny.

Nigdy nie zapomnę o tym. Dbam o niego jak o najlepszego drucha. Mój karabin musi być zawsze gotowy do strzału. Mam go zawsze pod ręką. Moja broń świadczy o mnie. Moja broń jest moim życiem i moją śmiercią. Jest łącznikiem między światem żywych i umarłych.

Wybrałem trudną profesję snajpera. Przede mną wiele godzin żmudnej nauki ale wiem, że i tak prawdziwą wiedzę zdobędę dopiero w boju.

Jestem samotnym myśliwym, może ostatnim prawdziwym wojownikiem. Wiem, że nie czekają mnie zaszczyty ani wielka chwała.

Mam tylko wrogów po tamtej stronie i milczący szacunek wśród swoich.

Wiem, że za najmniejszy mój błąd zapłacić mogę swoim życiem. Ale to mnie obawiają się wrogowie.

To ja sprawiam, że strach paraliżuje wszystkich.

Jestem nieprzenikniony jak mrok i groźny jak wąż. Jestem cierpliwy i skuteczny.

Każdy mój strzał jest jak wyrok, jak uderzenie pioruna w bezchmurny dzień.

Aby być skutecznym muszę osiągnąć jedność ze swoim karabinem. Jeden organizm, jedna krew.

To jest właśnie mój karabin – KARABIN SNAJPERA

na podstawie „Snajperzy wczoraj i dziś” Marek Czerwiński